Brief van een deelneemster aan een week voor nabestaanden
Ik voelde de behoefte om jullie even een mail te sturen om te laten weten dat ik nog dagelijks aan Les Vaux denk. Wat een onvergetelijke week! En bij mij werkt het door op allerlei fronten.
De eerste dagen raakte ik niet uitgesproken over mijn ervaringen. Heb uren met mijn dochter en een dag later met mijn schoonzus zitten praten. Toen besefte ik pas echt, wat ik heb geleerd en gedeeld met anderen en wat ik wil veranderen.
Ik voel veel meer rust en zoek niet steeds verstrooiing. Heb dingen in mijn huis iets veranderd, foto’s verwisseld en een andere plaats gegeven etc. Dit naar aanleiding van het gesprek met Maartje, die mijn ogen heeft geopend. Nu heb ik een vrolijke, levenslustige Pieter staan en niet een zieke, droevige Pieter. Heb krijt en aquarelpotloden gekocht en ben aan het schilderen (over resultaat praat ik maar even niet, maar ik heb er wel plezier in).
Ik doe wat oefeningen van Irthe en ben weer gaan mediteren. Heb allemaal lekkere recepten uitgezocht en ben weer gezellig voor mezelf gaan koken. En ik heb in mijn eentje gewandeld (ach, dat is toch ook geen ramp).
Er is de afgelopen week regelmatig gemaild en gebeld onder ons groepje. En we hebben een weekend vastgelegd om elkaar weer te zien.
Nogmaals dank. Lieve groet, Monique