Niet alles gaat ineens goed en beter, maar we beginnen elke dag opnieuw met goede moed.
Onze ervaringen in Les Vaux werken door in ons dagelijks leven. Jos en ik zijn dankbaar dat we de mogelijkheid hebben gekregen om stil te staan bij vragen als ‘welke problemen spelen er door kanker’. Ook het bespreekbaar maken van de dood was erg verhelderend en bevrijdend. Ik denk dat de dood één van de grootste taboes is in onze tijd. Leven krijgt betekenis door het besef dat we sterfelijk zijn. Maar hoe de sterfelijkheid eruit ziet, hoe je daarmee om zou kunnen gaan, daar praten we eigenlijk nooit over.
Anderen in Les Vaux te ontmoeten, hun ervaringen en gevoelens te horen, heeft mijn hart geopend. Hun verhalen kwamen direct binnen en dat had ik niet zo verwacht. Het heeft Jos en mij geholpen om onze ervaringen in een perspectief te zetten, zonder het weg te relativeren.
De focus op de gebeurtenissen na de confrontatie met kanker werkte helend. Het dagprogramma heb ik als heel prettig ervaren. Wakker worden in Les Vaux was een feest, we konden ons verheugen op een vers sapje van Jan, beweging met Yoga in de frisse buitenlucht, creatieve expressie, gesprekken. De avonden waren zó mooi en verrassend, zoals het voorlezen uit teksten (iedere tekst herhalend, want wat hoor je nou eigenlijk echt na 1 x), luisteren naar muziek van elkaar en de verhalen daarbij. Vooral de avond rond het kampvuur blijft me bij. Een brandbaar symbool zoeken en onder woorden brengen wat ik zou willen loslaten, anders doen en wat er zou gebeuren als ik dat niet doe.
Het behandelplan met concrete stappen is een fijne houvast. De kleine stappen zijn in gang gezet en Jos en ik lezen allebei ‘Hou me vast’.
Heel veel dank Elly en Jan!
Lieve groet van Alide