Live without regret! Irvin Yalom
Lieve vriend van Les Vaux,
Een paar weken geleden keken we naar een interview. Een vrouw vertelde dat ze in haar werk op de intensive care een patiënt, Conny, tegenkwam die ze nog van vroeger kende. Ze schrok, maar zei niets, wist niet wat ze moest zeggen. Een paar dagen later hoorde ze dat Conny overleden was. Het gebeuren had diepe indruk op haar gemaakt. Ze schaamde zich diep dat ze zo tekort geschoten was door geen contact te maken en nam zich voor omdit voortaan anders te gaan doen. Dit verhaal sprak ons zeer aan. Op de lijst met ‘wat vind je moeilijk’ die we de eerste dag met onze gasten maken, wordt altijd bij elke groep genoemd hoe moeilijk het contact met mensen uit hun omgeving geworden is. Het gaat dan over ontwijken, onbegrip, bemoeienis, (goed bedoelde maar ongewenste) raadgevingen. De gevolgen: niet meer bij de wereld van de gezonden horen, grote afstand voelen, verwijten, boosheid, eenzaamheid. Lotgenotencontact wordt wel als heilzaam gevoeld, maar is natuurlijk lang niet altijd aanwezig. In deze tijd met de corona maatregelen wordt dat gevoel nog versterkt. De inloophuizen voor kankerpatiënten zijn gesloten, onze Les Vaux weken zijn niet doorgegaan. Wat zou het een groot verschil maken als de omgeving beter zou kunnen omgaan met de zieke en diens gevoelens. ‘Live without regret’, zegt Irvin Yalom. Je moet dan wel weten hoe je dat moet doen.
Vorige week, dus kort na dit incident kregen we een mailtje met de aankondiging van een nieuw boek met de titel ‘Ik weet niet wat ik zeggen moet …, hoe praat je over dood, verlies en rouw’, geschreven door Mariska Overman en Rob Bruntink. Een belangrijk boek, dat niet alleen vanuit de persoon met de levensbedreigende ziekte geschreven is, maar vooral voor de mensen om hem heen: familieleden, partners, hulpverleners, kinderen. Steeds met de nadruk op het belang van praten over dood en sterven. Zij pleiten ervoor om vooral wel contact te maken, te praten en niet zoals bij Conny er letterlijk of figuurlijk met een boog omheen te gaan.
Na deze coronatijd waarin we op dit gebied niet veel hebben kunnen doen, verlangen we er heel erg naar om weer te kunnen starten met onze therapeutische weken en we zien ook door deze ervaringen hoe belangrijk en nodig deze weken zijn. Precies een jaar geleden hebben we onze plannen voor 2020 aan u voorgelegd. Die gelden nu nog steeds: We gaan vier weken organiseren, waarvan twee met nieuwe begeleiders. Onze Nederlandse buren in Frankrijk gaan helpen met de voorbereidingen van de weken, met het onderhoud van de tuin, het begeleiden van de wandelingen en alles wat zich verder voordoet. In 2021 en eventueel langer tot een opvolger gevonden is, zullen wij de weken blijven organiseren, de PR aansturen, de financiën beheren en bestuurlijk bezig blijven. De website is vernieuwd en zal helpen om nieuwe mensen met kanker voor Les Vaux te enthousiasmeren.
Bij dit alles hebben wij uw steun ook weer hard nodig. Niet alleen moreel maar ook financieel, want de exploitatiekosten van Les Vaux zijn in 2020 gewoon doorgegaan, waardoor de reserves verbruikt zijn. Wij zijn heel blij met uw donatie die u kunt overmaken naar NL44RABO0300503032 ten name van Stichting Les Vaux. Ook fysieke steun kunnen wij goed gebruiken in de vorm van hulp bij onze klusweek van 11 tot 18 april in Les Vaux. In onze klusweken wordt hard gewerkt (bomen snoeien, schilderwerk herstellen, poetsen …) maar er is ook altijd veel gezelligheid en heerlijk eten!
Wij bevelen u het bovengenoemde boek van harte aan. Het is een praktische gids met tips die u en anderen kan helpen om elkaar beter te begrijpen en zonder spijt terug te kijken.
Wij wensen u fijne kerstdagen en een begripvol jaar toe!
Elly de Bruin Jan Ligthart